De tombe van de Farao

Een zeldzame vondst en een prachtig stuk historie: deze originele tekening van Charles Burki uit 1970, gemaakt voor de Nederlandse Boekenclub, is een ware parel. Op hoogwaardig Schoellershammer papier en met gewassen inkt weet Burki een meeslepende scène tot leven te brengen.

De voorstelling neemt je mee naar de mystieke wereld van “De tombe van de Farao”. Met oog voor detail en een meesterlijk gevoel voor sfeer lijkt het alsof je getuige bent van een fragment uit een Agatha Christie-verhaal. De spanning druipt van de tekening af, alsof de volgende scène elk moment kan beginnen. Wat zal er gebeuren? Het geheim van de tombe lijkt binnen handbereik, maar gevaar loert altijd om de hoek.

De zwart-witte intensiteit van de illustratie geeft het werk een tijdloze charme en prikkelt de verbeelding. Een meesterlijk kunstwerk dat zowel intrigeert als betovert.

Ingelijst met eikenhouten lijst museumglas en zwart passepartout.

Charles Burki (Magelang, 4 mei 1909 – Den Haag, 28 april 1994) was een veelzijdig Nederlands kunstenaar: tekenaar, illustrator, schrijver en ontwerper van vervoermiddelen. Zijn levensloop vertelt een verhaal van creativiteit, veerkracht en indrukwekkende overleving.

Geboren op Java als zoon van een architect, bracht Burki zijn jeugd door in Nederlands-Indië voordat hij in 1929 naar Nederland verhuisde om bouwkunde te studeren aan de Technische Hoogeschool in Delft. Al tijdens zijn studententijd gaf hij blijk van zijn talent voor tekenen, met name van motorfietsen. Na een periode van verdere studie in Parijs vestigde hij zich in Den Haag als illustrator van boeken, waaronder “realistische” romans. In 1938 keerde hij met zijn vrouw Sophia terug naar Nederlands-Indië, een beslissing die hun levens voorgoed zou veranderen.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden Burki en zijn vrouw gevangengenomen door de Japanners. Burki bracht 14 maanden door in een interneringskamp bij Bandung en werd daarna gedeporteerd naar Japan. Onderweg overleefde hij de ramp met de Tamahokoe Maroe, een schip dat door een Amerikaanse torpedo tot zinken werd gebracht, waarbij slechts 212 van de 772 krijgsgevangenen overleefden. In Japan belandde Burki in het werkkamp Fukuoka 14 in Nagasaki, waar hij ooggetuige was van de atoombomaanval op de stad. Tijdens zijn gevangenschap maakte hij talloze tekeningen die later in 1979 werden gepubliceerd in zijn boek Achter de Kawat.

Na de oorlog keerde Burki terug naar Nederland en maakte naam als reclametekenaar, onder andere voor merken als Philips, Fokker en DAF. Hij ontwierp vervoermiddelen, waarvan alleen de Boomerang-fiets door Union werd geproduceerd. Zijn artistieke werk weerspiegelde zijn talent en zijn complexe levenservaringen, van de Javaanse jeugd tot het overleven van oorlog en het vormgeven van naoorlogse visuele cultuur.

Burki’s oeuvre en nalatenschap bieden niet alleen een artistiek perspectief, maar ook een menselijke blik op veerkracht en creativiteit in de meest uitdagende omstandigheden.